Marion Geisler

In de tijd van mijn scheiding was ik al een aantal jaren coach. Ik was gewend door vragen stellen, delen, je kwetsbaar opstellen door je eigen fouten toe te geven, veel voor elkaar te krijgen bij anderen. Wat voelde ik me machteloos dat me ditzelfde niet in mijn eigen situatie lukte!

Redenen om naar relatietherapie te gaan

Toen ik mij bezig ging houden met relatiecoaching las ik het boek “Ik hou van je, maar…” van Andrew G. Marshall (ISBN 987 90 443 1789 3). Een boek over hoe er liefde kan zijn in relaties, die onontkoombaar dreigen stuk te lopen. En hoe je de communicatie kan verbeteren, waardoor de liefde weer ruimte krijgt. Hij heeft zijn boek geschreven vanuit dezelfde wens, als waarmee ik mijn praktijk ben begonnen: zo zonde dat mensen nog van elkaar houden, maar door allerlei dingen, die in het verleden zijn gebeurd,  elkaar niet meer kunnen bereiken.

Hij geeft in zijn inleiding een overzicht van redenen om relatietherapie te zoeken:

• 47% van de ondervraagde stellen geeft aan “dat de passie verdwenen is”
• 43% zei “Ik hou nog van mijn partner maar niet meer genoeg/Mijn partner houdt niet meer van mij.”
• 24% ging over geldkwesties
• 21% was na affaires
• 19% meningsverschillen over de opvoeding van de kinderen
• 15% ging over hoogoplopende ruzies

Opvallend is het grote gat tussen de eerste twee redenen (‘de passie is verdwenen’, ‘ we houden niet meer genoeg van elkaar’) en de meer traditionele zoals geld, de kinderen en affaires. Dit is voor mij de aanleiding om stellen, die  niet meer blij zijn met en bij elkaar, aan te raden niet langer te wachten met hulp te zoeken.

Koffers

Als je al langere tijd bij elkaar bent, slik je dingen voor de lieve vrede. Je vindt hem zo lief, dat je het niet (meer) zegt, dat je graag wilt dat hij meer in het huishouden doet. Je houdt zoveel van haar, dat je de andere kant op kijkt als zij weer eens haar troep laat slingeren. Wat we vaak niet in de gaten hebben is dat we deze dingen voorbij laten gaan, maar ze niet vergeten. We bergen ze op in een koffer. Met de jaren vult de koffer zich, totdat hij niet meer dicht gaat of de sloten springen. Dat is het moment dat partners gaan ruziën, het niet meer voorbij laten gaan, niet meer een oogje toeknijpen. Dat is het moment waarop het mis gaat.

Wees het voor

Je voelt wel aankomen dat die koffer vol raakt. Je wordt op een ochtend wakker en – kijkend naar je partner – vraag je je af: “Waarom hield ik ook alweer van jou?”. Je irritatie loopt vaker op, de gedachte: ‘ik moet meer voor mezelf opkomen’ komt steeds vaker langs. Dat is het moment om hulp in te roepen. Je bent nog niet op het punt dat jullie niks meer van elkaar pikken, maar het  is wel het moment om er écht wat aan te doen, want anders gáát het mis. Wat je zal merken in therapie  is dat je het eerst over die ouwe zooi moet hebben (“… ja, maar jij zei toen….” of  “O, maar dan weet ik er nog wel één voor jou!”), maar daarna komt er geleidelijk ruimte om het te hebben over waar het echt over gaat: dat jullie nog veel van elkaar houden. En dan kan je gaan kijken of en hoe de relatie nog levensvatbaar is.

Andrew Marshall zegt heel hoopgevend dat het feit, dat je gevoelens veranderd zijn, niet het einde van je relatie hoeft te betekenen.