Communiceren met je kinderen
Ik sprak laatst met twee ouders over vermeende dan wel echtgebeurde ‘misstappen’ van kinderen.
Intelligente wezens
Nu ben ik van mening dat onze kinderen in aanleg intelligente, weldenkende mensen zijn en dat wij ons best hebben gedaan ze fatsoenlijk op te voeden en dat we daar redelijk in geslaagd zijn. Echter, als je intelligent, weldenkend mens bent, dan ben je geen kloon van je moeder en geen robot van je vader, dus groei je op, en ontwikkel je je op je eigen manier. Dan gaat er wel eens wat mis, want je hebt de levenservaring van je ouders nog niet. Verkeerde beslissingen, al dan niet uit dwarsigheid, maar wel je eigen beslissingen. Sommige van die dingen pakken wat verkeerder uit dan andere, maar nog steeds is mijn uitgangspunt dat kinderen intelligente, weldenkende wezens zijn, die prima in de gaten hebben dat sommige dingen die ze doen of gedaan hebben gewoon niet slim zijn.
Dubbel straffen
Waarom gaan dan zoveel ouders er nog eens driedubbel overheen met schreeuwen, straffen, telefoon afpakken, huisarrest, angst inboezemen enz. enz. enz.?
Vreselijk! Als ze iets stoms gedaan hebben, hebben ze meer aan een warme arm voor de schrik, een vraag uit interesse en een goed gesprek over de consequenties. Ze blijven tenslotte wel (jouw) kinderen.
Beste ouder, het gaat op dat moment even niet over jou. Jij maakt wel heel veel mee, maar het gaat nog steeds over dat kind. Helpen, tranen drogen en die warme arm zijn op dat moment veel meer nodig.
Helaas, ik blijk redelijk alleen te staan in deze opvatting.
Workshop ‘Hoe vertel ik het mijn kinderen?’
Kortom, in een gek moment slingerde ik het idee de wereld in dat ik een workshop communiceren met je kinderen (in tijden van scheiding) wil gaan geven. En als het niet voor tijden van scheiding is, dan is het wel gewoon voor nu, en voor de ouders die er over na willen denken.
En verdikke, ik ga het doen ook! 30 november. Heerlijk, kom maar op met die discussies!
Meer lezen? Inschrijven? Hier is de pagina.
