Marion Geisler

Wat heerlijk dat we ons eigen lesmateriaal zijn. De eigen-aardigheden van de mensen om ons heen zien we weerspiegeld in onszelf, waarmee we vervolgens weer aan de slag kunnen.

Goed doen

Ik kreeg een vrouw in de praktijk die een nieuwe relatie had. Nummer drie in de rij. De scheiding was al 6 jaar achter de rug, maar de relatie van 6 maanden geleden deed nog pijn. Zozeer, dat ze niet kon genieten van haar nieuwe vriend. Na wat vragen en heen-en-weer gepraat, kwam het hoge woord er uit:

“Ik heb zo’n stemmetje in mijn hoofd dat mij alsmaar voorhoudt dat ik het niet goed doe.”

“Maar, wat doe je dan niet goed?” vroeg ik.

“Het maakt niet uit, alles, volgens dat stemmetje.” was het antwoord.

Herkenning

En zo herkende ik een eigen-aardigheid van hele volksstammen mensen, inclusief mijzelf, die het zo goed bedoelen, maar die daardoor zichzelf ook wel enorm beperken. Waarop baseer je de wens of het verlangen om het goed te willen doen? Op dingen die je meegemaakt hebt in het verleden. Ze leverden een ervaring op waarvan je dacht: “Dit nooit meer!” En omdat mensen goed kunnen leren, en sterren zijn in het vermijden van pijn, zien we overal een weerspiegeling van die belevenis terug, zelfs als die er niet is. Zodra we ook maar een situatie tegenkomen waarin wij zien: o, ja, daar issie weer…. schieten we in door onszelf aangeleerd gedrag en….  missen soms de boot. Want onze beperkte tunnelvisie en vrees, weerhouden ons ervan om na te vragen, wát er nou echt geldt in het hier en nu.

Autonomie

Wat ik steeds weer zie gebeuren in deze situaties, is dat we denken voor de ander. “O, ja, in die-en-die situatie (waar deze ander nooit bij betrokken was)…..”

Zie je ‘m misgaan? Deze ander is een Ander. Een ander mens, een eigen mens, met een ander verleden, met een andere kijk op de wereld dan wie je dan tot dan toe ook tegen gekomen bent. Ervaringen uit het verleden kúnnen geen maat zijn voor het heden. De maat voor het heden is onze eigen autonomie. Wat zou je willen? Wat zou je écht willen? Droom een werkelijkheid aan elkaar, waarin je je het lekkerste voelt, en doe dát. Vermijd de valkuil te denken te weten wat de ander wil of leuk vindt. Zelfs als je iemand 30 jaar kent, dan blijkt hij tijdens de scheiding een totále Onbekende te zijn. Leef je leven vanuit jezelf, en handel daar ook naar. Voel je passie, en leef die! Dat is toch ook het mooiste voor degenen waar je mee samen leeft?

Verbinding

Dit wil niet zeggen dat je niet in verbinding met de ander moet zijn. Want (be)leven, doe je samen. Je kan niet ongestraft een wissel trekken op iets wat niet is. Maar verbinding levert de maat op voor wat kan. Check, vraag na, vertel, deel. Hoe eng dat soms ook is. Niet alle opmerkingen in het leven zijn penalty-free,  maar als je voortdurend leeft met een rem erop, gericht op wat de ander niet zou kúnnen denken, dan ontzeg je jezelf een wereld aan vreugde.