Vragen wat je wilt
Mijn beide mannen zijn in de zomer jarig. Het zijn inmiddels twee lange pubers waar ik buitengewoon veel van houd. Toen ze klein waren was het uitzoeken van een kadootje niet zo’n punt. Meestal wist ik wel wat ze hebben wilden en kon ik nog met mijn nu-ex overleggen. Inmiddels is dat heel anders geworden. Omdat ze hun eigen leven leiden is er veel, dat ik nu niet meer zie. Ik mis de signalen van “O, mam, dat is leuk.” en ook zijn hun interesses buitengewoon elektronisch geworden. Koop eens een app….
Wensen ruiken
Vooral mijn jongste is een beetje een Nerd geworden en is daar ook trots op. Regelmatig word ik onderhouden en onderwezen in *moeilijke woorden/moelijke termen*. Ik knik, kijk begrijpend en vind ‘m heeeeeel knap.
“Wat wil je voor je verjaardag, schat?” En dan blijft ‘t stil. Met behulp van zijn broer komen we dan wel eindje, maar niet ver genoeg. Toen ik het er laatst met hem over had, dat het toch wel heel lastig was, dit niet-bestaan van wensen voor verjaardagskadootjes, kwam hij met de onsterfelijke uitspraak: “Ja maar, Mam, het is zo fijn om iets te krijgen wat je wel wilt, maar niet verteld hebt.” En ineens herinnerde ik mij een Sinterklaas in de tijd dat er nog singletjes waren (grammofoonplaten… ja? weet u nog?). Er waren twee liedjes die ik geweldig vond, maar één vond ik beter dan de ander. En die wilde ik zoooo graag hebben. Maar dat had ik alleen maar héél hard gewenst. En, low and behold, ik kreeg de andere. Kunt u zich mijn teleurstelling voorstellen? Nou, dat dus…
Kenbaar maken
In één van de mini-overlegjes zei mijn oudste zoon: “Maar dat kan ik me toch wel voorstellen. Het is leuker om iets te krijgen zonder dat je het verteld hebt, dan dat je het echt moet gaan zeggen.” Sinds kort ben ik ‘t daar niet meer mee eens. Op het moment dat je iemand nieuw leert kennen en ermee moet gaan samenwerken, op welke manier dan ook, dan is het zaak dat je helder bent over hoe je e.e.a. geregeld wilt hebben. Het is ook prettig om te weten wat de ander wil, zodat je daar op kan inspelen. Laat ik een voorbeeld geven.
“Kom je vanavond wat drinken?”
“Nou, gezellig.”
“Wat drink je?”
“Rosé met ijs.”
“O, dan moet ik dat ijs niet vergeten.”
Real life example… Hoe prettig is het, als ik dan wat kom drinken, bij een bierdrinker (!) dat er een fles gekoelde rosé en ijs is?
Relaties
In een relatie is het net zo. Als je je partner het vertrouwen geeft dat je kan laten weten wat je nodig hebt, dan wel, wat je wilt of zou willen, dan kan de ander kijken wat hij daarvan voor jou wil regelen. Teveel relaties komen er achter, als ze al in de problemen zitten, dat de ander verborgen wensen heeft, die ze gemakkelijk hadden kunnen vervullen. Sterker nog, die ze met groot plezier hadden willen vervullen, omdat dat voor hen ook ineens een nieuwe dimensie bood.
Lieve mensen, laten we stoppen met denken voor de ander. Tegen de tijd dat de ander tegen je zegt dat hij/zij het niet leuk vindt om met je te gaan kitesurfen, dan kan je altijd nog kijken wat je met je wens wilt doen… Toch?
Prachtig verhaal! Ben het helemaal met je eens om duidelijk te zijn in wat je graag wil. En dat past ook zo mooi bij de beschreven karakterstructuren in het boek “Maskermakers”. Sommige mensen zijn heel vroeg in hun leven opgehouden met vragen, omdat er geen antwoord kwam. De oplossing was ‘niet vragen’ en verwachten dat de ander de wens zou ‘ruiken/weten’om zo te voorkomen dat ze niet weer de teleurstelling zouden ervaren. Jaren later is deze strategie niet meer helpend en is de grote uitdaging precies te formuleren wat je graag zou willen. De vrijheid aan de ander om daar op in te gaan of niet hoeft niet persoonlijk genomen worden.Dat is dan de tweede uitdaging, maar wel een avontuurlijke reis! 🙂
Jolande
Het werkt