Marion Geisler

Ik was in Duitsland afgelopen week voor een workshop voor First Line Sales managers. Een workshop waar alleen maar Duitsers waren, Duitsers onder elkaar, zeg maar. En toen ik dat zo aan zat te kijken, realiseerde ik me ineens dat ik nog nooit bewust langere tijd in Duitsland geweest was. Waarom eigenlijk niet?

Onze ouders hebben de oorlog meegemaakt. Die ervaring kleurt hoe zij tegen Duitsers aankijken: “Zo zijn Duitsers”. En wat te denken van mensen van Joodse afkomst. Driekwart van hun familie uitgemoord in het ergste geval. Dat doet beslist iets met de opvatting die je over Duitsers hebt. Erger, die opvatting, haat, negatieve gevoelens worden doorgegeven van ouder op kind. Ik las ooit een scriptie van een kleindochter van iemand die de oorlog had meegemaakt. Zij vertelde over een ervaring die haar opa had meegemaakt. Tegelijkertijd wasemde daar dezelfde doorgegeven haat voor Duitsers doorheen. Zo jammer.

Want de Duitsers die ik meemaakte waren open, warme, vriendeijke, beleefde, zorgzame mensen. Ik werd aan alle kanten geholpen, de weg gewezen, verrast, op mijn gemak gesteld. En ja, ze zijn heel efficient en grondig. De duitse facilitator had alles tot in de puntjes verzorgd, voorbereid en uitgeschreven.  Daardoor buitengewoon ontspannen en profesioneel. Een kracht en een talent, zou ik zeggen. En ja, ze zijn erg op de regels, maar daardoor is alles prima geregeld. Ik kon illegaal voor het hotel in de straat staan, met kans op een parkeerbon, of ik kon op het parkeerplaatsje van het hotel gaan staan, waar zelfs twee plekken voor ‘Frauen’ waren! Wederom ervoer ik dat als buitengewoon beleefd en zorgzaam.

Het punt dat ik wil maken is dat de manier waarop je naar de buitenwereld kijkt je ook de ervaring zullen geven van die manier van kijken. De overtuiging die je hebt over iets of iemand, zullen ervoor zorgen dat je dat ook ervaart. Ze filteren andere manieren van kijken en denken er uit. Als je een relatie hebt waarin alles niet meer zo loopt zoals je zou willen, ga je door dat filter ineens alles op een slechte manier bekijken. ‘Hij laat altijd zijn sokken slingeren!’ Je weet best dat dat niet zo is, maar je ziet het wel iedere keer dat hij dat doet. En je kan niet meer zien dat hij ook de kopjes voor je in de kast zet.  In de gesprekken die ik heb met stellen waarin dit fenomeen werkt, probeer ik met hen hun overtuigingen (en dan de negatieve) over elkaar ter discussie te stellen. Ik probeer ze zo mee te nemen naar een neutralere plek, waar het weer mogelijk is om ook de goede dingen (weer) te zien. Meestal doe ik de Compassie oefening uit de Avatar® cursus met hen, om compassie op te brengen voor (het standpunt van) de ander. (Zie ook de informatie op de Avatar® pagina).

Mijn open opstelling voor wat er in Duitsland gebeurde leverde mij de plezierige ervaring op dat de Duitsers helemaal niet de cliché zijn die we om ons heen krijgen aangedragen. Voor  mij in ieder geval niet!