Marion Geisler

Toen mijn moeder 1,5 jaar geleden overleed, werd ik wees. Dat brengt ook, zelfs of juist voor een volwassen vrouw een moeizaam proces op gang. Daar had ik niet op gerekend. Ik dacht: ‘Ik ben een grote meid, ik ga rouwen om mijn moeder en dan gewoon door met het leven.’ Het overlijden van je ouders, dat is de gang der dingen. Dacht ik.

Verdriet

Niets had mij meer kunnen verrassen dan het verdriet dat op de meest onverwachte momenten opdook. In de meest onverwachte vormen. Bij het avondeten, gedurende het werk, in de supermarkt, tijdens het lezen van de krant. Overal, overal kon ik me bij vlagen verschrikkelijk ongelukkig voelen. Ik kon er meestal niet direct een oorzaak voor vinden, tot ik er achter kwam dat het was, omdat ik wees was. Ik stond er nu alleen voor. Geen ouder meer om op terug te vallen, ondanks dat ik al vanaf mijn 20e uit huis was. Wat was daar aan de hand?

Context

Toen kwam ik in aanraking met de contextuele benadering. Die komt er op neer dat je gaat kijken wat er in voorgaande generaties is gebeurd en hoe dat de normen en waarden van je voorouders heeft beïnvloed. Die jij vervolgens weer in je opvoeding hebt meegekregen. Het gedrag van onze voorouders bepaalt in grote mate hoe wij nu zijn, hoe we ons nu voelen. Ik kwam de invloed van mijn moeder in dat onderzoek steeds tegen. In mijn gedrag van nu, herkende ik veel van haar. De goeie dingen, maar ook vooral dat, waar ik last van had. Mijn angsten, mijn afstandelijkheid, mijn eenzaamheid, ik kon ineens parallellen trekken.

Familieverhalen

Ik kwam bij mijn twee oude tantes terecht. Ik vroeg hen mij hun familieverhalen te vertellen. Mij mijn moeder te tonen. Wie was ze, en waarom had ze gedaan, zoals ze het gedaan had? Ik zocht mijn nichtje op, met dezelfde vraag. Mijn neef, van mijn vaders kant. Ze vonden het allemaal geweldig om me te helpen. Ik kreeg foto’s, brieven, verhalen. E-mails met nagekomen berichten. Allemaal verhalen die mijn geschiedenis inkleurden.

Ontschuldigen

Ineens kon ik mijn moeder veel beter begrijpen. Ik hoorde hoe zij een prachtige en ambitieuze vrouw was, die opgegroeid was in een gezin vol jaloezie en competitie. Hoe zij haar best deed haar leven te leven en gelukkig te zijn. Hoe zij, door hoe zij was opgegroeid, haar eigen beperkingen had en die, voor een groot gedeelte onbewust, aan mij had doorgegeven. Door haar verhalen te horen, kan ik haar ontschuldigen voor wat zij gedaan heeft. Ik kan mijn relatie met haar beter begrijpen, wat mij enorme rust geeft. Ik zie nu hoe ik zelf keuzes kan en mag maken voor mijn leven, zonder dat mijn loyaliteit aan haar in het geding komt. En ik kan heel veel van haar houden.

Brief aan mijn moeder

Het verhaal aan mijn moeder zal ik vertellen in het boek ‘Brief aan mijn moeder’.

Meer lezen? Lees dan ook mijn pagina.