Marion Geisler

Het lijkt bijna niet meer licht te worden buiten. Ik hoor ‘s ochtends geen vogels meer, want we staan op in het donker en we gaan naar er in naar bed.  Mensen haasten zich naar huis, om daar de kachel en de kaarsjes aan te doen. Het is die tijd van het jaar.

Feestdagen

Het lijkt wel of het donker mensen aanzet tot denken, overwegen, terugkijken. Ik heb het opvallend vaak met deze en gene juist nu over hoe het vooral níet gaat met de relatie. De feestdagen staan dreigend voor de deur, en eigenlijk willen we vooral iets ánders. En toch weet ik zeker dat ik het pas in januari drukker ga krijgen, als iedereen met pijn in zijn hart de verplichte nummers weer heeft afgewerkt.

Veranderende relatie

Ik kom hoe langer hoe meer tot de overtuiging dat, als we lang in een relatie zitten, we vooral behoefte hebben aan een relatie-facelift. Iets ánders. We zijn na 20 jaar beslist andere mensen geworden. We hebben ons ontwikkeld door waar we werken, met wie we omgaan en door wat we geleerd hebben. De tand des tijds heeft onvermijdelijk een hap uit ons genomen. Ouders worden, en samen met de kinderen opgroeien heeft een onomkeerbaar effect op wie we geworden zijn. Onze contacten met mensen om ons heen zijn zo enorm van kleur en vorm veranderd, dat de jij van vroeger je nu niet meer terug zou herkennen. We hebben behoefte aan meer en andere contacten. Anders van intensiteit en inhoud. Het is zo logisch.

En toch zijn we na al die jaren nog steeds bij diezelfde partner, die we na 20 jaar enorm kunnen uittekenen. We kennen de geluidjes van ‘s nachts, als hij of zij slaapt. De manier waarop we het eitje moeten koken, zodat zij hem lekker vindt. Dat we niet moeten voorstellen om naar Frankrijk op vakantie te gaan, omdat hij een hekel heeft aan Fransen.

Eerlijkheid

En toch zeggen we niet tegen haar: ik wil naar een cursus over de cultuur van Frankrijk, want zij weet niet beter, of je hebt daar een hekel aan. En we zeggen ook niet tegen hem: weet je, ik wil helemaal geen gekookt eitje, ik wil een smoothie.

We zijn zo bang de ander te kwetsen, kwijt te raken en bang voor verandering, dat we dat niet doen. Volgens mij start iedere vernieuwing met het ervan kenbaar maken aan de omgeving. Als je de ander mee wilt nemen in dat proces, dan zal je het er echt over moeten hebben. Diep ademhalen en dapper zijn, dáár begint het mee. Vertrouwen hebben in de ander. Tenslotte  ben je niet voor niets zo lang al bij elkaar. Hem of haar aankijken en écht contact maken. O, wat fijn. En dan eerlijk zeggen wat je graag zou willen. En misschien zegt de ander dan ook wel, wat hij of zij graag wil…..